osłabienie

osłabienie
osłabienie {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}od cz. osłabić. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stan słabości fizycznej lub umysłowej; wycieńczenie organizmu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stan ogólnego osłabienia. Osłabienie pamięci, słuchu, wzroku, zdolności koncentracji, refleksu. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • osłabienie — n I 1. rzecz. od osłabić Osłabienie sił wroga. 2. «utrata sił, wycieńczenie organizmu, wyczerpanie» Ogólne osłabienie. Odczuwać osłabienie. Osłabienie wzroku, słuchu, pamięci …   Słownik języka polskiego

  • ekstynkcja — ż I, DCMs. ekstynkcjacji, blm fiz. «osłabienie wiązki światła przechodzącej przez jakiś ośrodek, wynikające z pochłaniania i rozpraszania w tym ośrodku promieni światła» ∆ astr. Ekstynkcja atmosferyczna «osłabienie jasności, blasku i zmiana barwy …   Słownik języka polskiego

  • ogólny — ogólnyniejszy 1. «dotyczący ogółu osób, obejmujący całą grupę ludzi, wspólny dla wszystkich, przeznaczony dla ogółu; powszechny, publiczny» Dobro ogólne. Ogólne zebranie. Ogólna rozmowa. Ogólny śmiech. Ogólny pokój, stół. Ogólne powitanie,… …   Słownik języka polskiego

  • starczy — «właściwy starcowi; należący do starca» Starczy wygląd, głos. Starcze niedołęstwo. Starcze ruchy, zmarszczki. ∆ przestarz. Renta starcza «emerytura» ∆ med. Uwiąd starczy «zmiany anatomiczno fizjologiczne zachodzące w organizmie na skutek… …   Słownik języka polskiego

  • abulia — ż I, DCMs. abulialii, blm psych. med. «chorobliwe osłabienie lub brak woli, wyrażające się niemożnością podjęcia decyzji i realizacji postanowień i wskutek tego obniżeniem energii i aktywności życiowej» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • afekt — m IV, D. u, Ms. afektkcie; lm M. y 1. psych. «stan uczuciowy o dużej intensywności, zwykle krótkotrwałej, któremu towarzyszą wyraźne symptomy fizjologiczne oraz osłabienie kontroli rozumu nad zachowaniem; silne podniecenie, wzburzenie» Gwałtowny… …   Słownik języka polskiego

  • amnezja — ż I, DCMs. amnezjazji, blm med. psych. «utrata lub osłabienie pamięci, zwykle dotyczące wydarzeń pewnego okresu, występujące na skutek różnorodnych przyczyn, np. urazu głowy, chorób psychicznych, padaczki i in.; niepamięć» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • astenopia — ż I, DCMs. astenopiapii, blm med. «osłabienie wzroku wynikające głównie z nadwzroczności (starczowzroczności) i zeza; dolegliwość wymagająca noszenia odpowiednich okularów» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • autyzm — m IV, D. u, Ms. autyzmzmie, blm psych. «myślenie oderwane od rzeczywistości, zamykanie się we własnym wewnętrznym świecie, osłabienie łączności człowieka z otoczeniem; występuje przede wszystkim przy schizofrenii» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • ciemnienie — n I 1. rzecz. od ciemnieć. 2. med. «zwiększające się osłabienie wzroku, występujące przy niektórych chorobach» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”